Het AB-jongerenteam van Mechelen-Brussel

Lourdes 150 jaar later…
Er zijn van die plaatsen waar de hemel en de aarde mekaar schijnen te raken. Lourdes is er zo eentje. 150 jaar terug was er de ontmoeting tussen de 14 jaar oude Bernadette Soubirous en Maria. Sindsdien komen miljoenen mensen uit heel de wereld in haar spoor naar die grot aan de oever van de Gave. Voor het jubileumjaar sloegen het AB-jongerenteam (met de A van Animatie, en de B van brancardier) en IJD de handen in mekaar om samen een programma voor jongeren op te zetten binnen de grote bedevaart van ons bisdom Mechelen-Brussel. Wij trokken met 9 jongeren mee, in het gezelschap van een hondertal zieken , met kardinaal Danneels en zijn 3 hulpbisschoppen als herders.
In Lourdes staat de zieke, zwakke, kleine mens centraal en velen vinden tijdens deze week hun vreugde terug. Samen met jongeren van Don Bosco en de Europascouts zorgden we voor hun vervoer naar de verschillende vieringen en processies. Vervoer dat naast de fysieke inspanning, ook dikwijls serieuze gesprekken meebracht die ons echt raakten.In de namiddag was er tijd voor de eigen groep doorheen bezoeken en tochten. Zo gingen we luisteren naar het getuigenis van leeftijdsgenoten in Cenaculo die doorheen het gemeenschapsleven in het reine proberen te komen met hun verslaving uit het verleden. Gestart door een dappere Italiaanse zuster hebben ze reeds 55 gemeenschappen, over heel de wereld verspreid. Op één van de weinige zonnige namiddagen trokken we in het spoor van Bernadette naar Bartrès, het naburige dorp waar ze twee maal in haar leven verbleef. Delend rond een bijbelverhaal genoten we onderweg van de rust en schoonheid van de natuur.Zoals elke bedevaartsplaats die een jubileum viert, heeft ook Lourdes een jubileumweg uitgestippeld. Voor een aantal Vlaamse bedevaarders animeerden we deze weg en liepen langs vier belangrijke plaatsen uit Bernadettes leven: de parochiekerk waar ze gedoopt werd, het Cachot waar ze woonde toen ze Maria zag, de grot waar alles zich afspeelde en het Hospice van de zusters waar ze haar Eerste Communie deed en later ook intrad bij de zusters. Het was één van de vele hoogtepunten van de bedevaart naast de Internationale Eucharistieviering op 15 augustus en Internationale Jongerenviering.
Tussen alle drukte door, maakten onze bisschoppen tijd voor een ontmoeting met alle jongeren en met ons in gesprek te gaan: alweer een rijke uitwisseling binnen deze reis.We waren gelogeerd in een klein kloostertje op loopafstand van het centrum en genoten er aan tafel van heel gezellige momenten. Een wonder gebeuren hoe individuen tot een hechte groep uitgroeiden met humor als het grote bindmiddel. Deze humor kreeg zijn hoogtepunt bij de laatste avond waar we mee de animatie voor de zieken verzorgden met een reeks sketchen over de franse gastvrijheid. Ken jij soms het verschil tussen een Jurançon doux en een Jurançon moelleux (witte wijn uit die streek)? Neen? Vraag het dan maar eens aan een plaatselijke kelner!De lange treinreis vloog voorbij in de dienst bij de zieken, het verzorgen van een uurtje radioanimatie, zingen en genieten van wat bijna voorbij was: een schitterende bedevaart met een schitterende groep jongeren.
Guido Vandeperre, begeleider

De lichtprocessie. Uit de homilie van de Paus

Uit de homilie van de paus tijdens de Lichtprocessie op 13 september 2009

150 jaar geleden, op 11 februari 1858, zag een jong meisje van Lourdes, Bernadette Soubirous, bij de grot van Massabielle even buiten de stad een licht en in dat licht een jonge dame “die mooier was dan om het even wie”.
Veel mensen hebben er van getuigd: de ontmoeting met het stralende gezicht van Bernadette beroerde de harten en de blikken. Of het nu tijdens de verschijningen was of toen ze er over vertelde, telkens was haar gezicht stralend. Bernadette was voortaan door het licht van Massabielle bewoond.
Nochtans bestond het leven van de familie Soubirous uit ellende en verdriet, ziekte en onbegrip, verwerping en armoede. Ook al ontbrak de liefde en de warmte niet in de relaties binnen de familie, toch was het leven in het cachot hard om dragen. Maar de schaduw van de
aarde heeft het licht van de hemel niet belet te stralen. “Het licht schijnt in de duisternis…” (Joh 1, 5).
Lourdes is een van die plaatsen die God heeft uitgekozen om er op een bijzondere manier zijn schoonheid te laten schijnen. Vandaar het belang van het symbool van het licht.

Vanaf de vierde verschijning stak Bernadette elke morgen bij haar aankomst bij de grot een gewijde kaars aan, en hield ze in haar linkerhand vast, zolang de Maagd zich toonde. Heel vlug gaven mensen een kaars aan Bernadette om ze achteraan in de grot in de grond vast te zetten. Heel vlug ook gingen mensen zelf kaarsen plaatsen op die plek van vrede en licht. De Moeder van God liet zelf weten blij te zijn met dat eerbetoon van die duizenden vlammetjes die sindsdien voortdurend de rots van de verschijning belichten, en dit om haar te eren.
Vanaf die dag schittert voor de grot, dag en nacht, zomer en winter, een vurige struik, in brand gestoken door het gebed van de pelgrims en de zieken, als uitdrukking van hun zorgen en noden, maar vooral van hun geloof en hun hoop.

Moge Lourdes, dat land van licht, een school blijven voor het leren bidden van de rozenkrans, die de leerling van Jezus leidt, onder het oog van Maria, naar een waarachtige en hartelijke dialoog met zijn Meester!
Langs Bernadette horen wij de Maagd Maria ons vragen “naar hier in processie te komen” om in eenvoud en vurig te bidden.

De lichtprocessie vertaalt in onze menselijke ogen het mysterie van het gebed: in de eenheid van de Kerk, die de heiligen van de hemel en de mensen van de aarde verenigt, ontspringt het licht van de dialoog tussen de mens en zijn Heer, en zo opent zich een weg in de geschiedenis van de mensen, ook in zijn meest duistere momenten.
Deze processie is een moment van grote kerkelijke vreugde, maar ook een tijd van grote ernst: de intenties die wij meebrengen onderstrepen onze diepe eenheid met alle lijdende mensen.

Lourdes is een plaats van licht omdat het een plaats is van eenheid, van hoop en van bekering. Bij het vallen van de avond zegt Jezus ons: “Houdt uw lampen brandend” (Luc 12, 35). Lamp van het geloof, lamp van het gebed, lamp van de hoop en van de liefde!