Kandidates Miss Dakloos brancardier in Lourdes
Om te leren dat andere mensen het nog lastiger hebben

Gelezen in Nieuwsblad.be

Reeds 0 reacties | reageer zelf

BRUSSEL - Om te tonen dat er mensen zijn die het nog moeilijker hebben dan hen, zijn de tien kandidates Miss Dakloos als brancardier naar Lourdes gestuurd.

De dames zijn meegegaan met een Limburgse groep zieken. De eerste hindernis kwam al meteen: ze moesten op tijd zijn voor de trein naar Lourdes. Voor vrouwen die al jaren in de buitenbaan van de maatschappij leven, is dat niet evident.

'Maar iedereen was er en voorts hebben we eigenlijk geen problemen gehad met de meisjes. Zo hielden ze zich tijdens het verblijf in Lourdes allemaal aan het verbod om overdag alcohol te drinken. Alleen 's avonds mochten ze één glaasje wijn drinken', zegt Aline Duportail. Zij is samen met haar moeder Mathilde de bedenkster en de motor achter de allereerste verkiezing Miss Dakloos.

Moeder Mathilde (53) leidt Le Petit Portail, een organisatie met opvanghuizen in Evere en Schaarbeek. 'Ik wil mijn mensen vooral het gevoel geven dat ze er nog bij horen', zegt Mathilde. 'Dat ze nog een deel zijn van deze samenleving, ook al is die zo hard gefocust op het uiterlijke.'

'Het idee van Miss Dakloos is gekomen op het moment dat Aline meedeed aan Miss België. Ze zat meteen in de Oost-Vlaamse selectie. Ik heb haar daar trouwens voor ingeschreven, zonder dat ze het wist.'

'Voor die missverkiezing schminkte ik me nooit, waste maar af en toe mijn haar', zegt Aline. 'Maar als een echte Sara uit de VTM-serie ben ik tijdens de verkiezing helemaal veranderd en besteed ik nu wel meer aandacht aan mezelf.'

Die ommekeer wil Mathilde ook bereiken met de missverkiezing. 'Thuisloze vrouwen mogen wat meer aandacht hebben voor hun uiterlijk. De meesten - dat moet toch gezegd - zien er inderdaad niet uit. Ze zijn onverzorgd, ziek en vaak verslaafd. Om van de luizen af te raken, knippen ze dan nog meestal hun haar kort. Mooi is het niet.'

De organisatie vond zeer snel sponsors en sympathisanten. Ook in katholieke kringen die Lourdesreizen organiseert.

'Voor ons lijkt het simpel: even de trein naar Lourdes nemen en daar vier dagen zieken helpen. Maar voor bijvoorbeeld Thérèse, een van onze meisjes, was het de allereerste keer dat ze uit Brussel wegging. Met als gevolg dat ze ginds wel even tijd nodig had om zich aan het bergklimaat aan te passen. Ze had in het begin last van barstende hoofdpijn.'